Aradan bir ay geçti. Ne cemle ne handeyle konuşuyordum sadece arada ardayla buluşuyorduk. Oda bu durumda sessiz kalmayı tercih etmişti. Herneyse o gece baktım telefonum çalıyor arayan hande. Telefonu bir hışımla açtım ve ne var lan huur hayatımı gibtin mutlumusun diye bağırdım. Hande ise ağlayarak bişeyler demeye başladı ama hepsini anlamıyorum hıçkıra hıçkıra ağlıyo. Anladığım şeyler şunlar: "ne cemden ne senden vazgeçebildim cem artık yüzüme bakmaz oldu sende öylesin. Ama şunu bilki o öpüşmeler o aşk sözcüklerinin hiçbiri yakan değildi ben gerçekten sevdim seni. Ama ceme biran yenik düşüp tekrar ona döndüm dedi" o ağladıkça dayanamayıp bende hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Aşıktım lan anlayın seviyodum. Harbi harbi aşıktım ne kadar huurluk yapsada dayanamıyodum. Köpek gibi bağlamıştı beni kendine. Cem zaten umursamazın tekiydi handeyi artık takmıyordu bile. Arda bana böyle söylemişti. O gün sabaha kadar ağladığımı hatırlıyorum... Ve 3 gün sonra..