*
"Kız harbiden pişşşttt" diye bağırıyordum mal gibi.
Ağzım, yüzüm kaymıştı "pişşt"lemekten.
Yaptığım binlik elimde patlamamıştı.
"Pişştt ulannn pişt" diye seslenmiştim ki gülerek
-ne var be ne var. dedi anında cama çıkıp.
Belli ki cama yakın bekliyordu ama göstermiyordu kendini.
O gülümseme camdan kafasını uzatır uzatmaz kayboldu binler.
-Eşyalar nerde. dedi
-Bilmiyorum ki müşteri geldi yakın mesafe, onu zütürdüm geldim 5 dk, geldim baktım yoktu, ben de eleman geldi taşıdı sandım, onu soracaktım. dedim
-Kabahat bende, ne diye güvendiysem sana. dedi
O lafa üzülmüştüm ama yaptığım binlik gereği üzerime alınmamam gerekiyordu.
Öyle de yapmıştım.
Muhtemelen aşağıya gelmek için evden çıkacak,
çıkar çıkmaz da eşyaları kapısının önünde görecekti.
Aradan 2 dk geçmemişti ki yüzünde utangaç bir gülümsemeyle binanın kapısını açtı.
Ben de gülüyordum bıyık altından.
-Kusura bakma 2 eşyaya sahip çıkamadım. dedim
-Çok komik. dedi
-Eşyaların çalınmış, komik olan nedir. dedim
-Ne hikmetse eşyaları çalan benim kapıya bırakmış. dedi
-Bizim buranın hırsızları biraz maldır kusura bakma. dedim
-Teşekkür ederim. dedi
-Ne için. dedim
-Hırsızlık yaptığın için. dedi
Güldüm.
Tam arkamı dönüp gidecektim ki
-Peki yine hırsızlık işim olursa ne diye sesleneyim ona. dedi
-"Hişt" de o bakar dedim ve o bin gülümsememle durağa doğru yürüdüm beyler.