ben alışverişteyken ekin bizim kapıya dayanmış.
tabi güvenlik ne arar
5 katlı küçük bir bina evide biliyor yavşak.
anlatılanlar şöyle...
kapıya güm güm vurmuş
melisa açmamış delikten ekini görünce napsa bilememeiş hemen beni aramya yeltenmiş
(telefonum çaldı açtım)
+efendim aşkım
-burak.. aşkım koş ekin kapıya dayandı bişe yapıcak bize
demesiyle benim fırlamam bir oldu o an elimdeki posetleri bıraktım arabaya atladım bi gayret gidiyorum şans ya dıbına koyayım şans ya trafik var bıraktım arabayı indim koşuyorum
bi yandan eski sahneler gözümün önünde bir yandan Melisam bir yandan Masalım...
gözlerimden yaşlar akıyor
daha hızlı koşuyorrum.. daha hızlı
tüm nefesimle koşuyorum..
5 katlı binanını zemin katında oturuyoruz. malum bilen bilir zemin kat ucuz olur..
ekin dene bin kapı açmayınca balkondan girmiş eve..
onun balkondan girmesiyle benim tüm hayatım yerle bir olmuştu artık.
melisaya tokat atıp dövmüş hırpalamıs...
Yavru ceylanıma vurmuş..
Masalıma vurmuş..
melisa korkudan bagırmış cagırmıs kimsede duymamıs yaz zamanı apartmanda bos hep kader bize vuruyor..
ben ulaştıgımda eve melisa baygındı hemen hastaneye kaldırdık ama artık cok geçti..
ben dualar ederdim o anda yalvardm yakardım
Allahım kzımı benden alma diye..
ama hayat beni vurablcegi tek yerinden vurmuştu.
hayat bizi
melisayla benim en özel noktamızdan vurmuştu.
Masalımızı kaybetmiştik...