taşlar yerine oturuyor yavaş yavaş. whatsapa geçiyorum..her an her dakika ikisini de görebiliyorum. eski sevgilim beni hala rehberinden silmemiş bu arada ayarları sadece kişilerim olarak yapmış olduğunu farklı bi telefondan deneyerek öğreniyorum.ama acaba ne diye kaydetti.. neyse burasını gibdiredelim. mart 23..kız, ablasının doğumu için antalya da..fırsat bu fırsat bu kadar denk gelebilir diyorum içimden. varsa bi durum ayrı şehirlerdeyken ancak whatsaptan aşk yaşar bunlar diyorum. takibe devam.. whatsapp web indiriyorum.ve nihayet tokat yer gibi uyanıyorum. aynı anda çevrimiçi olup aynı anda çevrim dışı oluyorlar. dayanamıyorum en fazla bi gün takip edebiliyorum. çocuğun ve kızın görev yaptığı yerden bi tanıdığı arıyorum. kızın 5 senelik arkadaşı üniversiteden.'kardeş sana söylenirmiydi bilmiyorum ama biz de görüyoruz şaşkınız hatta tartıştık bile bu konuda diyor'.boşver sen üzülme bizde tanıyamamışız D..'yı ama anlayacak er yada geç diyor.. canım nasıl acıyor.. arkadaşlara anlatıyorum durumu ama paylaştıkça azalmıyor acım.. bişey yapmam lazım. içime oturan öküzü başkalarının zütüne sokmam lazım diyorum..ve yıllar önce geride bıraktığım o çirkin yüzüm beliriyor bi anda içimde.o anki öfkeyle saçma sapan şekilde saldırıyorum. çocuğa mesaj atıyorum kıza küfürler savuruyorum ve engelleniyorum. karşılık bulmuyor. üstelik birde ablasından fırça yiyorum herşeyin suçlusu benmişim gibi.. gece oluyor ve ben 2 gündür gram bişey yememişim. gece olunca herşey üstüme geliyor içiyorum deli gibi ama nafile. sabah 5 gibi aklıma bir replik geliyor kolpaçino'dan ' SiZ BiR ADAMIN MEKANINA DELiK AÇARSANIZ, O ADAM DA SiZiN GÖTÜNÜZE DELiĞi AÇAR !!'