Zihinsel engelli uzaktan bir akrabam var ayni zamanda yüzde 80 fiziksel özrü var, bebekken yataktan düşürmusler beyinde hasar oluşmuş vesaire.. şuanda yaşı 30.. Bir gün yaz aylarından birinde evlerinde oturuyoruz.. polis olmak istedigini söyledi aslında ozrununde farkinda ve şöyle bir cümle kurdu "ben zaten resmi polis olamamda acaba sivil polis falan yaparlar mi ki beni?" o an çok üzüldüm beyler..ne diyecegimi bilemedim amk. Nelere offf nelere gibtir cekiyoruz.. nelere burun kıvırıp herşeyin mukemmel olmasını istiyoruz? Bedensel ve zihinsel olarak her zaman şükürler etsekte.. nefsimiz ve bastirilamayan egolarimizin kölesi oluyoruz birgün bi yerlerde..