kasar

Her kacis bir gidis midir? Yoksa gittiginde mi kacar insan ? Bu felsefik sorulari bir kenera birakicak olursak eger insanligin insanlara mahsus bir ozellik olmadigi sadece cikar ve bencilligin burudugu bu dunyada yazima bastirilmis duygularin sinsice disa vurumundan baska bir sey olamaz. Hayatta hicbir amaci dahi olmayan insanlarin başkalarının fikirleriyle dusunceleriyle hayatlarini devam ettirebilmesi nasil olagansa annesini kaybetmis bir kuzunun kurtlara yem olmadan ormanda yasamasi kadar olagan. Neden bu kin bu ofke neden ? Kime bu nefret? Senin olmayan herseyi seninmis gibi gormek neden? Dunyanin merkezinde olusun neden ? Bu yaziyi yazmama sebep olan kin, nefret.. ben mi besliyorum bunlari yoksa bunlardan mi besleniyorum? Istedigim herseye sahibim ama ya bana sagip olan seye...
Yesil mavi kahve her gozun gördügu ayni... son zamanlarda ygs den daha cok dusundugum ama cevabini bulamadigim beynim bana oyunu mu bu yoksa insanlar mi beynimde oynayan ? Simdi o kaltaklara sesleniyorum buradan senin orani burani acipta beni kendine cekmen guzelliginden degil kasarligindandir. Zeki olan senle takilir aptal olan ise evlenir. Ama ben sanirim sana biraz fazla aptalim simdi her ciktigin erkekle ve cikicaklarinlada umarim benden daha aptali olmaz bu sozum dunyadaki en buyuk kasarin kendini pollyana sanana...