O gün kalktığımda ilk kez bakımlı ve güzel gözükmek için hazırlandım. yurttan çıktığımda babamın hediye olarak aldığı mp3'den athenanın ben böyleyim şarkısını dinlemeye başladım. şarkısının etkisiyle etrafa gülücükler saça saça ilerliyodum. okulun yan tarafındaki otobüs durağının yanından geçerken onu otobüsten inerken gördüm. acaba aşıkmı olmuştum. bunu ne kadarda içimden reddetsemde aslında aşık olduğumdan emindim. derse girdiğimde 3 sıra önümdeydi. ders başlamıştı ama adem haala gelmemişti. ders boyunca çaktırmadan ona baktım. ders bitince adem aradı bi cafe ismi söyledi gel dedi. gittim ve konuşmaya başladık :

-Hoş geldin ali

-Eyvallah adem

-Geçen aşırı tepki verdim kusura bakma

-Sorun değil kardeşim

-Bak görünüşe göre fazla arkadaşın yok ve oda arkadaşıyız o yüzden senin ortdıbını ben kurucam

-Ne ortamı yaa

-Hah geldiler

O an beynimden vurulmuşa döndüm kapıdan o kız girdi. başta oda afalladı ama ademe belli etmemek için toparladı. adem lafa girdi:

-Ali bak bu yengen nur

-

-Olum cevap versene

-Memnun oldum

-Bak buda nur'un arkadaşı özlem

-Meraba özlem

Oturduk.nur sessizdi yüzü düşmüştü. özlem ise bana sırnaşmaya çalışıyordu. baya kötü olmuştum. müsaade isteyip masadan kalktım. düşüne düşüne yurda vardım. duvarlar dar gelmeye başlamıştı. zorda olsa uyumayı başarmıştım başıma geleceklerden habersiz.