başıma gelen herşey için onu suçluyorum

içimdeki ayrılma korkusu hala kaybolmamıştı. hatta o büyük tartışmadan sonra ivmelenerek büyümeye başladı. yanlız kaldığım anlarda içim bunalıyor hemen gizemi aryordum. artık bu iş çığrından çıkmış paranoyaklık olmaya başlamıştı.
sradan bir gün yine uyandık. gizem kahvemi getirdi, ben yataktan kalkmadan kahve sigara keyfi yapıp tv izlerken o da bilgisayar masasına geçmiş facebook'unda biriyle konuşuyordu.

-tatlım bak ne dicem, bu akşam bi parti varmış. bizim kızların hepsi gidiyo biz de gidelimmiiiiii?
+tamam bebeğim gideriz, madem bu kadar istiyosun.
-tamam amaaa... şeyyyy...
+ney?
-ya hani benim almak istediğim elbise vary...
+gelmem senle alışverişe baştan söyleyim. aynı hata bi kere yapılır!
-ya tamam işte deryayla gitcez hem o beğendiğim elbiseyi bikaç da ıvır zıvır alcaz. ordan deryalara geçer beraber hazırlanırız. akşam da mekanın önünde buluşuruz. olmaz mı bitanem?
+ahahahaha... tamam bitanem neden olmasın?