Ama çok fazla koşamazdım sokakta devriye gezen nazi askerlerinin dikkatini çekerdim. Oracıkta giberlerdi. Yossi arkamdan koşuyor olmalıydı. Nereye saklanabilirdim. Düşünürken yaşlı bir kadının güçlükle pazar poşetlerini taşıdığını gördüm. Çok yorgun gözüküyordu. Muhtemelen baya yürümüştü evi yakınlarda olmalıydı. Çok uzun bir mesafeyi göze alabileceğini sanmıyordum. 'Nasıl olsa yardım ederler' beklentisine de gireceğini sanmıyorum çünkü düşüp ölse almanlar dönüp bakmayacak kadar bencil binlerdi. Hemen yanına sokuldum.
-Teyzeciğim yardım edeyim.
-Yok oğlum teşekkür ederim yolum az kaldı zaten.
-Olsun evinize kadar taşırım.
-Zahmet olucak.
-Nolucak elime mi yapışır. dedim
ve poşetleri kapıp teyzeyle yürümeye başladım. Hızlı hızlı yürüyünce teyze panik yaptı. Poşetleri çalıyorum sandı. O da hızlanıp yetişti "Dur oğlum geldik, geldik" dedi Eski bir apartmanın önünde duruyorduk. "Tamam yeter buraya kadar bundan sonra ben hallederim" dedi. Cüzdanın çıkarıp karıştırmaya başladı. "Yok teyze ben allah rızası için yaptım" dedim. "Hem durun yukarı da çıkarayım " dedim poşetleri kaptığım gibi apartmana daldım. Berabr merdivenleri çıktık kadın evin kapısını açtı. Ağzını kapatıp eve soktum. Kapıyı kapattım sandalyeye oturttum" Sakın ses çıkarma sana bşy yapmıcam bi süre durup gidicem" dedim. Mutfakta masanın üstünde koli bandı vardı ellerini arkaya atıp sandalyeye bantladım sonra da ağzını bantlayıp oturdum karşısına bi sigara yaktım.