kubar ın hayatının ilk yarısı

sonra başka radyoya transfer derken bir de bakmışım profesyonel radyocu olmuşum.

çatır çatır mikser kullanıyorum.

remiks falan yapıyorum.

geceleri veriyorum şiirin gözüne.

fazla sürmedi tabi kızların beni yine bulması.

tekel müdürünün kızıyla başladık derken arka arkaya pembe yumuşak geceler.

derken birşey oldu.

adı gamze.

boyu benden uzun.

istanbulda falan kalmış bir ara.

diğerlerinden farklı.

hafif de gibişken.

biz de modern ilerici oğlan.

bekareti yamayacak en güzel kumaş bende.

yapıştı kaderime.

iki sene de o çalıverdi.

bununla çıkmaya başlamamızın ilk ayı bizimkiler demesin mi biz izmite taşınıyoruz.

dedim la izmit ne alaka.

valla dediler gelceksin

dedim gelmeyecem
dediler geleceksin
dedim gelmeyecem
dediler geleceksin
mecbur kaldım ben geldim.

tesadüf kızın ailesi de gölcüke taşınmasın mı.

ula ne alaka.

onun ailesi benimkini tanımaz benimkiler onun ailesini.

dedim ki bu kadar şans olmaz demek ki bu kız benim kaderim.

ne bileyim yalacının teki olduğunu.

kandırdı bir de beni. sen niye üniversiteye gitmiyorsun diye.

dedim bilmem.

balki de türkçe edebiyat öğretmeni olurum.

başladık hazırlanmaya.

ama o arada bir hata yapıldı.

aynı dersaneye aynı sınıfa gitmemeliydik bu kızla.

aşk dolu kavgalar ederken üniversite sınavı geldi çattı.

birinci sınav bayağı iyi geçti.

88 sorudan 80 net mi ne çıkardım.

ama sözel tabi.

ikinci sınavda gümmmm.

kazanamadık biryeri.

peder beni tornacıya verdi.

dedi sana ceza.

ama benim aklım radyoda televizyonda.

zıpladım gene yerel kanallardan birine.

kameramanlık radyoculuk derken ak kontenjandan konyadaki bir iki yıllığa kapağı attım.

yoksa peder gibecek belamı.