yakigibli olmamak dunyada da kotu bir sey ama ozellikle ulkemizde cok daha zor. herkes size bir onyargiyla bakiyor.17 yasindayim cok zayifim ve esmerim. sanaldan tanistigim bir sevgilim var kiz cok guzel. daha onceki tek kizla yakinlasmam oldu o da opusmustum bir kere.. yasitlarim catir cutur kiz gotururken iste ben oyle okula gidip geliyorum. anne arkadaslarimla bulusacagim dedigimde ya ne isin var falan diyor. yakigibli olan arkadaslarima iste kizlarla aran nasil gibi sorular sorarken ben umurlarinda bile olmuyorum. kendimden nefret ediyorum. yasamak istemiyorum.hep 2.planda kalmaktan cok bunaldim ve sıkıldım. gercekten yasamayan bilemez her sabah beni de biri acaba sevecek mi benim agladigim gibi benim icin aglayan var midir diye dusunuyorum. olacak mi bunlar diye.ama yok be.hicbir sansim yok gibi duruyor. yakigibli olup da yakigibli degilim diyenlerden ayri nefret ediyorum..