En nefret ettiğimi soyliym isterseniz. cunki o günden sonraki yıllar monoton geliyo bana.
Yıl 1999
Ağustos ortası. havalar çok sıcak millet slip donla mayoyla yatıyor geceleri.yer kocaeli saat gece 3 civarı.bir sallantı. kıyametler kopuyor.45 saniye sonunda etraf sakinleşiyor.her yer toz bulutu. anneee babaaaa evladım sesleri. molozlar arasından cansız sarkan kollar bacaklar.kan kokusu.
Düşünün sınıf arkadaşlarının 10da 9 u ölü. artık yoklar. bakkal amca yok. poaça yapan teyze yok. annesiz babasız tek başına kalan çocuklar.
Kolsuzlar bacaksızlar. kaybolanlar.kaybolan hayatlar. yiten hayaller. yıkılan sokaklar.yok olan caddeler...