Ben de çok yalnızım. Fakat alıştım artık. Beni korkutan esas şeyde bu. Bir insan yalnızlığa alışabilir mi? Yani insanın doğasında yok böyle bir şey. insan yalnızlığa alışacak olsa tanrı karşı cinsi yaratmazdı. Hatta bu kadar insanı yaratmazdı. Hatta insanlığı bile yaratır mıydı bilmiyorum. Yani bir insanın yalnızlığı sevmesi, ona alışması normal bir şey değil bana göre. Fakat ben alıştım. Korkuyorum artık iyice asosyal olacağım diye. Son bir umut hep dışarıya çıkmaya, yeni kişilerle tanışmaya çalışıyorum. Bu aralar biraz olumlu gidiyor bu işler ama yine de tam olarak kurtulabilmiş değilim. Bu yalnızlık batağı umarım tekrardan beni kendi içine çekmez. Yoksa ikinci kez kurtulamam.