kubar ın hayatının ilk yarısı

ortaokulda disiplin kurulu vardı.

ölüm bile daha iyi bir seçenek gibiydi.

-falancayı disipline vermişler ... abooooooo... ölsün dıbınakoyim.

derken birden bir kız ... nasıl da güzel kappe... başarılı ...

anladım ki sınıfın yarısı ona aşık.

kesin giberler buu yakında dedim ve daha ilginç bir fikir geldi aklıma.

hülya koçyiğit , hülya avşar , melike zobu , gülşen bubikoğlu... yalan bunların hepsi. hepsini onlar gibi zenginler elde ediyor.

neden kendim gibi fakir ( hatta daha fakir ) birini sevip şansımı arttırmıyorum.

ah saliha ah... ne bileydim ben senin malın önde gideni olduğunu...

ilk karşılıklı aşkım benim...
ama dersler toto.
yazılı okunur " kubar seninki gene toto çekti lan"
karne verilir " kubar seninkini gerizekalılar sınıfına gönderiyorlar lan"
e kusura bakmasın ama benim de bir haysiyetim var dıbınakoyim.

verdim buna çıkışı.

ve o an enteresan bişey oldu.

saliha ağladı.

o zamanlar ortaokulda herkes masaya kafasını gömer sebepsiz yere ağlardı.

ilgi çekmenin bir yoluydu bu.

kimseye de söylenmezdi neden ağlandığı. sanki anan gibilmiş. sır dıbınakoyim.

saliha da koyverdi boş derste.

üzüldüm ama kendimle de gurur duydum.

bıraksam , müdahele etmesem saliha şarapçı falan olurdu herhalde ( bkz : türkan soray filmleri )

sonra geçti. saliha da okulu bıraktı. okul onu bırakmadan.