inşallah geçte olsa farkedicek kalplerindeki inançları ve benimseyemedileri şu dini yaşamayı öğrenicekler .
O gaflet içerisindeki insanlara acıyorum işte bu yüzden çünkü namazın ezanın huzuruna varamamışlar hiç , insan hep zor zamanlarında sıkıştğında inanması gereke n bir şeyler arar koşucak bı kapı , neden emekli olmuş yaşı geçmeye başlamış abilerimiz dinine döner sanırsınız , yolun sonunu görmeye başlamıştır çünkü ...
insaşşal bir gün yobaz deyip dalga geçtiğiniz yaşamı benimsersiniz , şöyle bi şiirlede bitireyim .

Bana Kaldı Yobazlık

Ey! Süslü kostümlerle, milletini soyanlar,
Taş devrinden bu yana, yerlerinde sayanlar,
Ey! Afrodit bozması, çırılçıplak bayanlar;
Sizler “çağdaş” oldunuz, bana kaldı yobazlık;
Ne kadar da gelişmiş, meğerse hokkabazlık...

Ey! Zinâ çöplüğünde, savrulan müsveddeler,
Kumarhâne düşkünü, beş yıldızlı züppeler,
Ey! Bostan korkuluğu, içleri boş cüppeler;
Sizler “çağdaş” oldunuz, bana kaldı yobazlık,
Ne kılıklara girmiş, meğerse hokkabazlık...

Ey! ikbâl kapısında, kartvizit dilenenler,
Haysiyet sınavında, ilk turda elenenler,
Ey! Zulüm tornasında, mazluma bilenenler;
Sizler “çağdaş” oldunuz, bana kaldı yobazlık,
Kimlerden mirâs kaldı, size bu hokkabazlık?

Ey! insan haklarını, gasp eden kara eller,
Benlik girdaplarında, mahşere akan seller,
Ey! Nâmus ve iffete, saplanan sivri diller;
Sizler “çağdaş” oldunuz, bana kaldı yobazlık,
Doğrusu yakışıyor, size bu hokkabazlık...

Ey! işret müptelâsı, nefsine kul bedenler,
Kalça göbek atmayı, yaşamak zannedenler,
Ey! Şehvet çöllerinde, yolunu kaybedenler;
Sizler “çağdaş” oldunuz, bana kaldı yobazlık,
Hokkabazda bile yok, bu kadar hokkabazlık...
Cengiz Numanoğlu