Motorla 6 7 dakika sürmeyen yolu saatlerce gitmiş gibiydim..

Basamakları 4'er 5'er çıkarak nefes nefese eve girdim. Önce ağzımı çeşmeye dayayıp midem bulanana kadar su içtim, ardından aynı çeşmeye kafamı gömerek sakinleşmeye çalıştım..

Odamdaydım. Telefonum elimdeydi. Neslihan'ı aramak için saniyeleri kovalayan ben duraksamıştım. Korkuyordum. Vereceği cevap.. Hayır mı diyecekti? Bir daha bu konu dile gelmesin F.. arkadaşlığımız devam etsin mi diyecekti? Belki de 'kendine bir bak, yanıma yakışır mısın derdi.. Kim bilir..

Neden sonra 'sorduğun soruya cevap vermek istiyorum' dediği anki yüz ifadesi geldi gözlerimin önüne, gülümsüyordu. içimdeki korku tekrar heyecana dönüştü. Ellerim titreye titreye rehberimden adını buldum. Gecem...

- Efendim?
+ Gecem..
- Efendim canım?
+ ... (sessizlik) ilk defa canım demişti. Sanki omuzlarım yırtılıp bir çift kanat çıkacaktı.. Dilim bağlandı. Konuşamadım. Yutkunamadım. Gözlerim, göz yuvalarından fırlayacakmışcasına açılmıştı.
- F..
+E - E - Efendim gecem? Bugün bile çok fazla heyecanlandığımda dilim bağlanır birkaç saniye kekelerim. Sanırım o gecenin hatırası..

...