Bugün de sıradan bir gün yine. Belki uyanalı saatler oldu ama, "Hala rüyam da şu anancıları ziktiğimin etkisinde kalmıştım" Neyse Yatağımdan kalkmaya direniyorum. Güneş bugün o kadar canlı ki.. Karşı apartmanın camından gözüme yansıyor ışığı. Rahatszı oluyorum ama yerimden kıpırdamak bile işkence gibi geliyor. Şehrin gürültüsüne, apartman sakinlerinin bitmek bilmeyen patırtısına , şehrin dehşet verici sesine, saatin çalmakta olan alarmına aldırmadan öylece tavanı izliyorum yine. Sonra birden bire hayaller canlanı veriyor orada;