panpa fazla hayatımızın merkezine koyduğumuzdan böyle oluyor.bir kere en başta şunu unutmamamız lazım. bizim hayatımızın merkezi gene biziz amk bunu ben çok geç anladım. mutluluğu başkalarında arayınca bu duruma düşüyor insan. kendinden başka kimseye öyle körü körüne güvenmeyeceksin yalnız kalınca bile mutlu olmaya çalışacaksın her şeyden herkesten önce ben varım diyeceksin. bunu yapmak zor ama olması gereken buymuş. hani biz aşık olunca böyle geceleri uyuyamıyoruz evinin önünden geçerken penceresine bakıyoruz kalbimiz güm güm atıyor. hani başına bir iş gelse ondan çok biz üzülüyoruz ya.işte kızlarda bunlar yok bunlar hikaye hep. bunları silip atacağız panpa duygusallık bize zarar veriyor. hayat bizi eğitiyor yavaş yavaş sıkma canını bugünler de geçer.