Bir gün boyunca kafamda onlarca senaryo yazıp tüm cesaretimi topladım. Anlatacaktım Neslihan'a herşeyi..

O gece yine aradım biraz konuştuk.. Sonra bir anda 'neden' diye sordum.

- Ne neden?
+ Anlaşamazdık biz. Hatta Nefret ederdim senden.
- ee?
+ Şimdi neden bu kadar çok konuşuyoruz. Neden bu kadar iyiyiz?
- Bilmem. Sence?
+ Hiç.. sadece sana aşık olmaya başladım. Hepsi bu sanırım.
- Ne?
+ Neslihan. Ben ciddiyim.
- Saçmalama F. Sen kardeşimin..
+ Neslihan biliyorum. Aylardır bunu düşünüyorum. Bununla yatıp kalkıyorum.
- Aylardır mı?
+ Gelmediğim günden beri..
- ... (sessizlik)

Dökmüştüm içimi.. Rahatlayamamıştım ama. Kalbimin ritmi bozuldu. Nefes alışlarımı kontrol edemiyordum.

'Düşün' diyebilmiştim. Bunu bir düşün. Yada beni bir kez böyle düşün...