Söyledim ya.. Dostluklar biter mi gerçekten diye..

9. sınıfın sonlarına doğru bunun sınavını vermenin vakti gelmişti.. Dostum taşınıyordu. Şehrin diğer ucuna.. Gerçi züt kadar şehir, yürüyerek yarım saatte evlerine gidebilirdim.. Ama sonuçta gidiyordu.

Ev telefonundan 2 defa çaldırıp kapattığımda balkona çıkan adam artık çıkmayacaktı.. Sabah uyanır uyanmaz yüzümü bile yıkamadan evlerine gidip tekmeleye tekmeleye uyandıramayacaktım artık onu.. Yıkılmıştım tek dayanağım gidiyordu ulan. Mahalleye başka mahallenin çocukları geldiğinde tek başıma nasıl kovacaktım onları.. Sokağın başına oturup kiminle muhabbet edecektim ben? Sigaramı kiminle binleyecektim? Akşamları yalnız onunla çıkardım dışarı.. Geceleri kiminle evden kaçıp sokak sokak gezecektim? Kafamda deli sorular..

Gerçekten yıkılmıştım..