O gün babam bütün duygularımı elimden aldı, artık bisey hissedemiyordum. hergün yaşıyordum ama birsey hissedemiyordum. taki bir okul günü yasadıklarıma kadar.

Herzamanki gibi garip kabuslarla uyandım, babamın bana yaptıkları şeylerin üzerinden tam 3 ay geçti.ve ben kimseye bisey söylüyemedim. neyse işte okula gittim o gün, geçtim sırama oturdum ve okulun bitecegi saatleri sayıyordum kimseyle konusmuyordum, öylece oturuyodum. sınıfta ahmet die bi cocuk vardı genellikle herkese satasır olay cıkartırdı, sınıftaki güçü yetebildigi herkesi ezerdi. benide ezmeye calıstı, insanlar sessiz insanları ezmekten zevk alıyordu aynı babam gibi.ama bu sefer izin veregimi sanmıyordum geldi kalemimi aldı ve defterlerime küfürler yazmaya basldı kitaplarımı suratıma atııp gülüyordu ve gülerek seni soytarı dedi. sınıftaki herkes egleniyordu o ahmet işe beni ezmeye devam ediyordu, kızlar egleniyordu oda onları eglendiriyordu.o sırada tahta kalemim elimdeydi genellike kalemimi hep sivri sekilde açarım bisey yazmasam bile acık olurdu. galiba içimde birsey okumak istiyordu neyse bosverin simdi onu kalemi oldugu gibi ahmetin koluna sapladım ve ucunu içinde kırılıcak sekilde cıkardım. koca yürekli herkesi ezen cocuk birden hüngür hüngür ağlamaya basladı o an bir sey hissettim adını veremicegim birse daha önce hissetmediğim ve babamın bana yaptıklarından sonra hissemediğim bir duyguydu.o gün benim bir canavara dönüsecegim gündü. baskasına zarar vermenin hissettirdiği duyguyu hissettim. ahmeti simdi daha cok anlıyordum cünkü oda bir canavardı ama benim kadar ileri gitmemişti. ahmetin kolunda kanlar akıyordu ve ben mutlu oluyordum. sınıftaki eglenin kzılar birden cığlık atmaya basladı herkes bagırıyordu bazıları kanı görünce aglamaya baslamıstı.o an ahmetin gözlerine baktım korkuyu hissettim.o an kendimi tanrı gibi hissetmistim, ilk defa birinin gözlerindeki korkunun sebebiydim.