Bundan yıllar yıllar önceydi. Yine işlerimizn olması için dua edip adak adadığımız hayvanların zütünden kan aldığımız adayan kişinin yemediği ama diğerlerinin hayvanlar gibi et yediği bir gün... Keçimizin kesildiği gün nedense o güne kadar evimizde görmediğim akrabalarım o gün bir anda salonumuzda belirdi ve ağızlarından akan salyaları elleriyle topluyorlardı bu garip hareketi ilk defa görmüştüm.. o gün diğer çocuklara yol gösterip bunlara evcilik, doktorculuk oynamayı öğretirken ben çocuk uyumuş ve bütün etleri kaçırmıştım uyandığımda o kadar ağlamıştım sonradan pişirilen eti ekmek arası yapıp elime tutuşturduklarında onlara minnettardım ama ısırır ısırmaz gıyyyyk sesiyle beraber bütün ağzım ve yanaklarım yapış yapış olunca ne yediğimi anlamış bu binliği yapan kuzenimle uzun yıllar konuşmamak üzere oraradan yarak yemiş koyun gibi tökezleyerek ayrılmıştım.