geçen gün güvenlik kulübesine ok attım diye

Yusuf dedim de aklıma geldi. Geçen akşam tekele
gittiğimde bi baktım leblebi tozu var rafta.
Çocukluğumuzda takılırdık öyle, şimdiki nutellacı binler
gibi değildik. Leblebi tozuyla büyüdük biz. Ver bakayım
dedim üç paket. Tam eve giricem, baktım emolar blok
kapısının önünde oturuyorlar, maymunlar gibi
birbirlerini ayıklıyorlar falan. Beni görünce ayağa
kalktılar. Dizilin lan muallakler dedim yan yana ve hepsine
leblebi tozu yedirdim. Yusuf demelerini söyledim sonra.
Diyemiyorlar tabi mallar, yotöf, yobof falan diye sesler
çıkıyor. Eğlendim baya. Sonra bi bira açıp üçüne birden
pay ettim ki osururlarsa ortalık tozumasın amk. Eve
çıktım ve bir duble rakı doldurdum. En sevdiğim çizgi
film olan Tom ve jerry’yi açtım. Suratları bir anda ütü
şeklini alsa da, ya da üzerlerine 250 kiloluk bir piyano
düşse de saniyesinde eski hallerine dönebiliyorlardı.
Hayat onlara güzeldi.

Buraya çok güldüm