zil çaldı, yavaş adımlarımla, birini uzdum ben, kendisine bile yararı olmayan kişinin başkasına da yararı yoktu, annem bana hep 5 kuruş yararın yok 10 kuruş zararın var derdi hep, nasılda tanımıs oğlunu, o oğlu, şimdi başka kızların, başka insanların canını yakmak için nefes alıyordu. o oksijeni boşuna kullanıyordum. sınıfa girdim samet bini gene yanımda, soru sordu, allah kitap aşkına sus dedim namazında niyazında biri oldugu için o ders ağzını bıçak açmadı muallaknin, bende rahat rahat dusunme şansı elde etmiştim, duşunuyordum. o kızın tek suçu, beni sevmek, kalbine soz dinletememek, benim tek suçum bu dunyaya gelmek. o yuzden o kızı üzmeye hakkım yok diye yakınıyorum. ama ne fayda, kırılan kalp geri birleşmiyor ki, ama ben kendime guveniyorum, o kalbi yeniden birleştirecektim