bundan 10 sene önce belki daha fazla bi sürü önce o zaman ortaokula gidiyorum, bizim okulun bahçesinde maç yapıyoruz ben zafer hakan semih serdal 5 kafadar ayrılmaz 5'li olarak. neyse ben topa her zaman ki sabri vuruşumla geçirdim bi tane taça gitti orada duran bi lavuk vardı topu at bana dedim gel kendin al dedi. atsana lan orasına burasına kodum derken üstüne yürüdüm bunun, tabii bizimkilerde geldi biz başladık buna dalmaya 5 kişi. yatırdık yere ver allah ver. ben bunun bacağını tuttum kenara çekicem tam asıldım bacağına pat diye bacak elimde kaldı. ulan ne olduğunu anlayamadım hepsi bana bakıyo. semih dedi naptın oğlum adamın bacağını kopardın. bacak elimde züt gibi baka kaldı. semih kaçalım lan kaçalım dedi bacağı fırlattım başladık koşmaya. ulan ertesi gün oldu okula geldik 1. ders o bacağını kopardığım çocuk girdi sınıfa yayında babası ve müdürle birlikte. bi baktım çocuğun bacağı yerli yerinde o zaman anladım ki bacağı protezmiş. ama korkudan altıma sıçmıştım.*