kendini 31 e verme charmenderin gotundeki ates.
31 anlik heyecan verir de bence pgibolojik olarak daha zarar verir.

oncelikle su onemli, insanlar sana giciklik filan yapiyor mu,bulasan var mi. ya da sen onlarin bakislarindan rahatsiz mi oluyorsun.
bunlar yoksa cok iyi.

okul varsa kendini derslere vermeyi dene. benden buyuk olabilirsin belki. 20 yasindayim.ama dedigin hislere benzer his yasadim. tabi insan insanin derdini bilemez. ama o zamanlar sozluk cok tatli gelirdi bana. eglenceli gelirdi. basliklarda hayati beraber lanetlerdik, kafamizdaki sorunlar belki tamamen farkli olsa da (bilemeyiz cunku baskasini) kinimizi nefretimizi beraber kusardik yapmacik insanlara.

yapmacik insanlar sadece bir semboldu. asil nefretimiz hayatin adil olmadigini dusunmemizdi. neden biz mutlu uyanamiyorduk . neden sabahlari yataktan cikmak istemiyorduk. neden geceleri sabah cabuk gelmesin diye uyumayi sevmiyorduk da gunduz unutmak icin uyudugumuz oluyordu.

sozluk tatli geliyordu gecici terapi gibiydi. benzer kafadan insanlar birbirini dinliyordu konusuyordu.

ama anlikti rahatlatmasi. bu siralarda ailemden uzaktim.hem fiziksel olarak hem manevi olarak. ancak bana anlayis gosterebilecegini dusundugum arkadasim da yoktu . ben guvensizdim ya da. kafamdan anlatmayi dusunurdum arkadaslarima. beni hor goreceklerini dusunurdum. vazgecerdim

ve yine sozluk tatli gelirdi. boylece sabahlara kadar sozlukte gecirdim zamanimi. gunduz de unutmak icin uyudum cogu zaman

ama sana bi sey soyliyim mi charmenderin gotundeki ates, allaha cok sukur ,zihinsel kurtulusa ulasmam aileme yakinlasmamla oldu.

aileme yaklasmak cok korkutucu gelirdi. guvenlerini hissetmezdim cunku. nitekim onlara yakinlastiktan sonra direk hissetmedim de.ancak hissettigim bi sey vardi. sevgileri.