nalan la yemeklerimizi bitirdikten sonra arabayı orada bırakıp, beyoğlu dolaylarına doğru gittik. taksiden inip yürümeye başladık biraz yürüdük yavaş adımlarla. nalan yürürken sanki yere basmıyoda bir melek edasıyla süzülüyodu. ama giydiği topuklu ayakkabıların artık rahatsızlık verdiği belliydi. daha önceleri tüm cesaretiyle, özgüveniyle koluma durup dururken girebilen kız gitmiş, yerine çekingen ürkek bi kız gelmişti. yalan söylemeyeyim ilk başlarda bu çekingenliği itici gelmiş olsa da onun üzerinde yine çok güzel duruyodu bu da. ben ki kendimi o zamanlar tüm binlikleri yapmış biri zannederdim bırakın eline elimi değdirmeyi koluma girmesini bile isteyemiyodum. kıyamıyodum lan işte.