uyumaktan sistigini hissettigim gozlerle uyandim. cagla ben uyurken kalkmis. kafamin altina yastik koymus bacaklarinin yerine. ustume de battaniye ortmus.
televizyonu da kapamis. baktim salonda yok. mutfaktan gelen sesler uzerine, mutfakta herhalde dedim. yatar halde gozlerimi ellerimle ovaladim ve gerildim.
caglanin ben uyurken ustume orttugu battaniyeyi kaldirdim ustumden ve uyudugum koltuktan kalktim. insan uyaninca yere attigi bir kac adim
dengesiz olur ya, bende oyle dengesiz 2 adimdan sonra kendime geldim ve mutfaga dogru yurumeye basladim. salondan ciktim ve mutfaga girdim.
caglanin yemek hazirladigini gordum. cagla beni kapida gorunce,
-aa uyandin mi canim dedi ve dudaklarima bir saniyelik opucuk kondurdu. caglanin kirmizi dudaklarini cok ozledigimi, dudaklarimi susledigi kucuk bir opucukle farkettim.
-kac saattir uyuyorum ? diye sordum. cagla
-3 saatten biraz daha fazla canim dedi ve konusmaya devam etti.
-yemekte hazir olmak uzere, daha acikmamissindir belki ama yeriz aksam dedi.
-tamam canim. benim yardimci olabilecegim bir sey var mi ? diye sordum.
-sen keyfine bak hayatim dedi.
-tamam dedim. salona gittim tekrar. caglanin benim icin getirdigi yorgani katlayip koltugun ustune koydum. ustune de yastigi yerlestirdim.
oturuyorum, 10 dakika sonra telefon caldi ata ariyo. ulan acsam mi diyorum. aramiz duzelir mi acaba ? ama dusundum kim hakli kim haksiz ? diye
kimin hatasi daha buyuk onu dusundum. ben oyuna gelmis hissettim kendimi. ilk yumrugu atan bana kardesimdi. o yuzden acmadim telefonu.
2-3 kez daha caldiktan sonra aramalar kesildi zaten. ayaga kalktim. pencereye yaklastim. caglanin salondaki penceresinden gecenin mutlak karanligini engelleyen
diger evlerin igiblarina ve sokak lambalarina baktim. acaba milletin ne derdi var amk diye dusundum. sonra dedim gibtir et senin ki sana yeter.
milletinkini napican. dogru diyon amk dedim. ben kendimle sizofren vari konusurken cagla mutfaktan salona
-yemek hazir canim, aciktigin zaman yeriz diyerek girdi. cagla salona girince bende pencerenin yaninda ayrildim, arkamda 1 saniyeligine dusundugum
isigi yanan evlerin dertlerini birakarak.
-tamam canim dedim caglaya. cagla
-otursana niye ayakta duruyosun dedi.
-hic oyle pencereden disariya bakiyorum, manzaranda cok guzelmis dedim gulumseyerek.
-saol canim dedi yuzunde ince bir tebessumle. bende koltuga oturdum o ara, cagla da yanima oturdu, kafasini omzuma yasladi.
bi bahce dusunun, dunyanin en guzel kokan cicekleri o bahce de. cagla yanima oturup kafasini omzuma yaslayinca ben o hayali bahcedeki
ciceklerin kokularini soluyor gibi hissettim. televizyonu actik, biraz haber izliyoruz. haberler gibimde bile degil.
ben caglanin kumral dalgali saclarini oksuyorum. cagla omzuma yatmis bir haldeyken simgibi sarildim vucuduna bir anda. bi nedeni yoktu.
sadece sarilmak istedim. gibica cevreledim kollarimla ve kafami birazcik egip, yumusak yanagindan optum 1 kere. cagla ne oldugunu anlamadi ilk.
-hayirdir simdi nerden cikti bu diye sordu gulerek. kollarimi gevsettim. icimden gecenleri soylemek istedim hic saklamadan. olanlari anlatmak istedim durustce
ama eger anlatirsam caglayi kaybedicegimden korktum. caglayi kaybetme korkusu bile gogus boslugumda tarifi olmayan bir bosluga sebep oldu. caglaya,
-cagla ben seni seviyorum diyebildim sadece. cagla otururken kafasini bana dogru cevirdi. biraz kafasini geri yatirdi ve basimin arkasini
avuc icine aldi. hafif uzanir bir pozisyona kaydi yavasca. kahverengi gozlerinin isigi vucudumu tepkisiz bir hale soktu.
basima koydugu eliyle beni kendisine dogru cekti. bende uzerine dogru egildim. cagla basi bana donuk bir sekilde kucagimda hafif yatar haldeyken
basimi kirmizi dudaklarina dogru gittikce yaklastirdi, biraz da o uzerime geldi. ikimizinde gozleri acikti. ben caglanin gozlerinin derinliginde kaybolmustum
sadece. kapamak istesem bile kapatamazdim. insan opusurken sevdigi, arzuladigi insani hayal etmek icin gozlerini kapar ama benim sevdigim ve arzuladigim insan
benim gozlerimin icine icine bakarken ben nasil gozlerimi kapatabilirdim. caglanin kirmizi dudaklari benim dudaklarimla birlesti. dudaklarimiz
birbirlerini operken, gozlerimizde birbirleriyle sevisiyolardi.