arabaya uzun bi yol yürümüş kadar zamanda gelebilmiştik. istanbula gelince ankaradaki radyo frekansımdan türkü dinlyemiyodum ve nalan bunu farkındaydı. kurcalamaya başladı radyoyu.

https://www.youtube.com/watch?v=qTCsF-iowRU

bunu tam nakarat kısmında yakalayınca durdu.

+ seversin sen

- severim

+nereye gidiyoruz söylemedin

- ben istanbulu pek bilmem her gelişimde 5 6 yerim var oralara giderim onlardan en hoşuma gidene zütürcem ama dedim ya dandik.

+ olur bakalım

- istediğin biyer varsa orayada gidebiliriz Nalan

+ yok sen nereye istersen oraya

- tamamdır.

yol boyunca ikimizde birbirimize kaçamak bakışlar atıyoduk ama ne söyleyeceğimizi ne konuşacağımızı ne yapacağımızı bilmez haldeydik. bakışlarımız yakaladığında birbirini hafif tebessümler beliriyodu ama nalanın gözleri hava kararmasına rağmen güneş gibi parlıyodu gözümde, gönlümde, ruhumda...