kollarımı iki yana açtım. hafifçe gülümsedim. nalan yerinde duramıyodu zaten o ana kadar. bi anda sarıldık birbirimize. o an sanki ayaklarım toprağa basmıyodu. hepinize bi ara olmuştur, havadaymışsınız hissi dolar bünyeye aynen öyle işte. sadece sarıldık nalan başını göğsüme yaslamış ağlıyodu. bu sefer susturmadım gözyaşlarını da silmedim. o ağladı ben sarıldım, p ağladıkça kollarımın arasından kaybolmasın diye daha sıkı sarıldım. ben sıkı sarıldıkça o daha çok ağladı. ne kadar zaman geçti sarılmamızın üzerinden bilmiyorum ama bi süre sonra nalanın hıçkırıkları kesilmiş öylece huzura ermişti sanki. aslında sanki yanlış olur çünkü duyduğu huzuru ben bütün benliğimde hissediyodum zaten. kafasını göğsümden kaldırdı bana doğru baktı ve o da yanağımdan öptü. dudaklarıma doğru hareketlenmişti ki elimi yanağına koydum saçlarını okşayarak engelledim bunu. o kadar masumdu ki nalana hissettiklerim, dudağı dudağıma değerse bütün herşeyin altüst olacağını o nalanla rengarenk olan hayatımın siyaha bürüneceğinden korkuyodum.

nalanın saçlarını okşarken tamamen istem dışı biçimde söyledim;

- Seni Seviyorum...