Nalan'ın yüzü avuçlarımın arasındaydı hala. ne benim onu bırakmaya, ne de onun benden gözlerini ayırıp uzaklaşmaya niyeti vardı. ne kadar baktık birbirimize bilmiyorum, ne düşündüğümü ne hissettiğimi de bilmiyorum. öylesine sadece huzur bulmak için bakıyordum ben. o gözlere kısacık ömrümde daha fazla vakit ayırabilmek için...
tek amacım bu huzurla huzursuzluk arsında gidip geldiğim güzelliği bünyeme çok daha fazla hapsedebilmek içinde onun olduğu anılarımın hayatımın büyük bölümünü kaplamasıydı aslında.
ben öylece bakarken nalan "eee" dedi sadece. anlamamış gibi kafamı salladım. hiç bitmesin istiyodum ya da ne yapacağım konusunda hiçbir düşünce hazırlığım olmamıştı o konuda. ne yapacağını bilmeyen ilk kez bi kıza dokunmuş ergen gibiydim lan işte anlayın.

+N. napıcaz biz seninle söylemedin?

bi süre anlam verememiş gibi baktım yine. okudum kitaplardan, ezberlemeye çalıştığım şiirlerden onlarca cümle kurmak geçti içimden ama hiçbirini söylemeyi beceremedim. sadece nalan'ı kendme doğru biraz daha çektim. ellerimin kenarından taşan yanağına ufak bi öpücük kondurdum. nalana baktım kıpkırmızı kesilmişti bi anda.