istanbula gelir gelmez ilk silleyi babamdan yedim. ananla abini nasıl bırakırsın diyerek hayatında ilk tokadını atmıştı o gün. eve ben geldim diye gelip gecemi zehir etmekten başka bir işe yaramazdı. sanki bekleme salonunda oturur gibi kasvetle gecenin bitmesini beklerdim. şuan 7 aydır ne arayıp ne soruyor zaten. neyse meleğe dönelim. meleği zar zor ikna edip buluşmaya karar verdim. olayları anlattım bana hak verir gibiydi o gün harikaydı hatta. olayın üzerinden 4 gün sonra buluşabildik. ben herşey güzel derken bir akşam telefonumun çalmasıyla gene dünyam başıma yıkıldı. meğer ben herşeyi görmek istediğim gibi görüyormuşum.