"mea maxima culpa" olarak dün işlediğim günahtır. bahusus toplu dangalak taşıma araçlarında rastlanası, cereyan etmesi için dört gözle beklenesi havadistendir. ben ki dört gözle yan koltukta oturan sevgilinin ki kalktığını fırsant bu fırsanttır diyerek o kadim savaşçılara has bir savletle koltuğa abanmışımdır. ah benim tanrım o ne ısıydı, bir kadın ıscacıklığı, ter ü taze bir şevkat, ılık bir yaz sabahı yüzükoyun çırçıplak yatan o bütün kadın ırkı aşkına! eros patos çitos saros körfezi aşkına! dünyanın bütün gülümsemeleri toplanın ve kahkaha olun lan! senin oturduğun yerdeki ısıyı teneffüs etmek günahmış! daha neler… boşunaymış gibi vücudundan yayılan bunca teravet. bunca yeknesak şuhluk! bu oturduğun her yer böyle serinsıcak bir bahçe gibi yeşillensindir. çok yaşa ey bizim aklımızı başımızdan alan sevgili! oda sıcaklığınin bilimsel iğrençliği senin kalktığın yerde bıraktığın ısıya kurban olsun! biz ey sevgili senin toplu taşıma araç ve gereçlerinde bıraktığın ısıyla kaç kışı mutlu mesut geçiririz bilir misin! kaç evsiz barksız kişi senin o kıçının koltukta bıraktığı sıcaklığa umut bağlamıştır. bilir misin o ısı olmasa ellerimiz hep kış! yüzümüz asık! giysilerimiz şık ama gönlümüz pejmürde! şimdi kışın egemen olduğu bütün parklardaki depresif, agresif banklara sen otur ve kalktığın tüm banklarda bıraktığın o sıcaklık benim olsun. şimdi ey sevgili keşke sen dünya gezegenimize otursan da o sevgili oval kıçın dünyada küresel bir ısınmaya yol açsa da geçse şu kaç mevsimdir bize tebelleş olan üşümek! günahına gelince.. neyse bedeli öderiz tanrım! yaşamaksa yaşamak! cehennetse cehennet!