sonra kaptırırsın kendini. hayatının orta yerine koyarsın, tam merkezine. daha sonra o döndürür senin dünyanı, sen artık bırakmışsındır ipleri. ilk defa anne sevgisine benzer bir şey yakalamışsındır belki, farkında değilsindir. belki de bir kız evlada duyulan sevgi gibi korur kollarsın onu, delikanlı gibi.

bir süre sonra senin dünyanı beğenmez. mevsimlerini beğenmez. sen sonbahar'sın der. hüzünlüsün sen. kış'sın sen der ya da. buz gibisin. ve ardından gider, baharı beklemez. çünkü o çocuktur ve eğlenmek ister, sende bir baba soğukluğu vardır, kanatlarının altına alıp korumak istemiştin oysa onu.

o saatten sonra da zaten senin dünyana bahar gelmez bir daha.

sonra başka bir kız gelir, o kız da senin gibi sonbahar'dır. bir kış kadar soğuktur, ve hatta senden daha soğuktur. sana der ki 'çok sıcaksın'. şaşırır kalırsın sonra. hayatını giben kıza mı üzüleceksin artık, yoksa bu kızın hayatını giben adama mı öfkeleneceksin.

sen hep efendi ol, günün birinde seni gibtir edip giderler ve onlar her zaman haklılardır kendilerince. sen efendi olursun sıkıcı derler, bin olursun sorumsuz derler. yoktur bunun bir orta yolu.