Önümde bir karaltı durdu. Başımı kaldırdım. Hidayet Abi. “Anahtarı ver, ben hallederim” dedi. Ağladığımı gizlemek için yüzümü sildim, “şerefsizler iki kişiydi” dedim. “Boşver” dedi, anahtarı aldı.

“Hadi kalk”

Doğruldum. Kenara çekildim. “Sen yukarı çık, ben giderim.” Beklemeye devam ettim. Yukarı çıkıp napacam amk kusmuk, kan ve göz yaşı ile. Ezikliğin dibine vurmuşum.
Şoför kapısını açtı, tam oturacakken bana döndü. “istersen gel, beraber gidelim” dedi. “Biraz laflarız.”

Başım önüme eğik, yan koltuğa geçtim.