Mahalleye varınca bir kalabalık bir kalabalık, her yerde bagrış çagrış, bu sefer bişeyler farklıydı hemde çok farklı ,
Yavaşca eve vardım, bakmaya korktum ilk defa korktum bişeyden, ne biliyim farklı bileşeydi bu bilinmeyenden korkmaktı.

Ya niye bu insanlar böyle bagırıyor.! Yerde bir insan, üstünde üçüncü sayfalar olan gazete.
Aslında ne büyük ironiydi cinayet haberlerinin bulundugu gazteyi bir cesede örtmek,

Bakkal geldi reis amca.
Evlat gel dedi başımdan okşayarak,
Ne oluyor reis amca dedim bagırarak.
Annen öldü evladım dedi.

Nede kolay söylemişti bunu.
Nede çabuk ve hızlı sanki ölen bir insan diyil bir hayvandı.

ilk defa dank etti, gerizekalı beynime hüçrelerime, dokularıma organlarıma.

Hayatta babamın dayaklarına, gülen ben ilk defa dogal yollardan aglamıştım hüngür hüngür.

Sonradan ögrendim, canım babam dedigim insan benim babam.
Yine çekmiş kafayı, varmış eve,
Canım anamdan para istemiş,
Çekiyim bir büyük daha diye.

Annem vermemiş bana aptal diyen annem, " çocugun okul parası etme bey " demiş dayatmış, babamın kafada kıyak çekmiş karadeniz çakısını, vurmuş annemin kalbine Allah dememiş kadın.

Annem hep derdi, babanla birbirimize aşık olduk, kalbimden vurdu beni demişti. Sahidende kalbinden vurdu.
Ben benim için ölmüştü saf oglu için artık hiç bir şey eskisi gibi olmayacaktı hayatımda her şey degişecekti birden.