mümtaz'ı aradım, liseden arkadaş, gölbaşında kaldığını biliyorum. açmadı züt. huur çocuğu açmadı. üçüncüde telefonu kapattı. soğukta yol kenarında titriyorum. gözüme bir cami kestirdim, minare. başladım takibe.

cemaat dağılmış, ama kapı açık, nasibim var. içeri girdim. mimbere yakın, kuytu bir köşede paltomu çıkarıp yere serdim, sırt çantamı yastık yapıp uzandım. palto kolları artık belimi ne derece örterse.. dalmışım.

sabah ezanın sesiyle kendime geldim. yarı uyanık yarı baygın. "şimdi skerler belamı" diye kalkacak oldum, baktım cemaat yok henüz. iyice mimberin kenara sıkıştım, gözden ırak.