1. 26.
    0
    oturttu beni koştu yemek aldı, biliyordu aç olduğumu sanırım. saatine baktı şöyle, 12’ye kadar pendik feribotu açık koş dedi. caddeden geçen sarı minibüslere bindik, pendik feribotuna yetiştik. feribota gidene kadar babam ağladı.

    “ailemi üzmeye değmedi. hiç bir kimse için ailenizi üzmeye değmez. ne olursa olsun yaptığınız şeyin sonucu ailenizi üzecekse yapmayın.”

    ya da sabahlarım uzun, karanlık koridor
    pek paramız olmazdı, yaşardık monoton
    “ama sen severdin beni.”
    “yalnızca beni.”
    “şimdi benim değilsin yarını planlarken rahat ol.”
    ···
   tümünü göster