yaşamımı dinleyen 5 kişi çıkarsa

okul servisinin en arkasında yanyana gidiyorduk hep. eve gelene kadar beni öptüğünün haddi hesabı yoktu. bir gün aynen bu durumda giderken, milletin içinde bana bağırıverdi.
- ozan ayrılmanı istiyorum o kızdan.
herkes birden ooo, vaaay der gibisinden tezahurata kalkıştı.

serviste kız arkadaşımı tanıyan başka kızlar vardı, aniden yetiştirdiler tabii. kız arkadaşım aradı hemen.
- yanında kim var senin şu anda? dedi. kimse yok dedim. doğruyu söyle, ordan bana söyleyenler var dedi. selen var dedim, ne olacak. versene o kızı telefona dedi. vermem dedim. ver çabuk şu telefonu ona! diye bağırdı. telefonun hoparlörünü açtım, bir daha söyle dedim. ver telefonu o kıza dedi. gibtir git dedim herkesin içinde. gibtir git şimdi dedim. bir dahada ne aradım, ne mesaj attım umrumda olmadı.