neyse bizimkiler abilerimi istemez, ben ise abilerime hep özenirdim hep onlar gibi olmak istedim. ama anne-baba baskını kaldıramadım ve kendi istediğim gibi biri değil onların istediği gibi biri oldum. Liseye başladığımda eş zamanlı mahalle pidecesinde bigibletle paket servis elemanlığı yapıyordum. Okul ve işi aynı anda idare eden,4 sene boyunca ev geçimine yardım eden içkisi sigarası karısı kızı olmayan. Evden okula, okuldan işe, işten eve giden arkadaşı olmayan asosyal bir adam oldum. Aldığım haftalık 100 TL kuruşuna dokunmadan aldığım gibi anneme verirdim. haftalıgım 4 sene boyunca aynı kalmadı. bahşişlerimi vermezdim onları kendim biriktirirdim. Biliyordum ki unv ankara dışında olursa babamın okutacak gücü yoktu en azından biraz para biriktiriyim derdindeydim.
4 sene hazırlıkla beraber liseyi bitirdim öss de aydın adnan menderes unv 4 yıllık bir bölüm kazandım. annem ve babam buruk sevinç yaşadılar keşke ankara olsaydı nasıl okutacaz seni orada dediler. Bende biraz birikmişim var onla giderim orada bir iş bulup hem çalışır hem okurum dedim. Birikmişin hesabımını soracakken babam annem sarıldı bana ağlamaya başladı bende ağladım sonra. Bu konuyu bu şekilde bağladık.