Agzmda anlamsiz bir gülümseme elimle anldıbına henüz ulasamadigim bir kaygi. Eve gittim. Bol düşünce içerisinde odama geçtim. Düşünmeye basladim. Ne yapayim ne edeyim diye. Nedenini bilmiyorum ama imren daha agir basiyordu sinemde. ama yarin okula gidip herşeye sicagi sicagina karar vermek istedim. Gece olunca zor bela uyudum zaten. Binbir düşünce beynimi karistiriyorken uyumamin bu kadar zor olmasina sasirmamak gerekiyordu.

Sabah uyandiktan sonra aceleyle kahvaltimi yapip okula gittim yine. Abdullahla yolda karsilastik. Konuşarak beraber okula doğru yürüyorduk. Yolda seraptan bahsetti bana. Ona olan ilgisinden filan. Benim serapla olan yakinligimi bildiği için benden yardim istiyordu. ama çocuk hakketen agibti kiza. Bu konusmasindan gayet anlasiliyordu. Bende dediklerini dinledikten sonra tamam konusuurm dedim. Okulun bahçesine geldik beraber. Serapla meryem beraber geldi biraz sonra. Normalde abdullah yanimdayken serap gelmiyordu önceleri ama simdi geldi iste. Bunlarin da ne yaptigi belli değildi. Abdullaha serapin Bülent ten hoslandigindan bahsetmedim üzülmesin diye. Zaten o is olmayinca serap bor daha Bülent in adini agzina almamisti. Onlarda gelince biraz beraber konuşmaya basladik. Arkadaslariyle beraber gelen eda da onlardan ayrilip yanimixa geldi. Sanki sevgiliymisiz gibi bir edayla yanima sokuldu benim. Yani az daha sokulsa el kol iç içe olacaktik. ama ben cekiniyorudm biraz öyle bir algi olmasin diye. Haftalardir edadan uzak kalip serapa öyle birşey olmayacagi algisini oluşturmaya calisiyorken şimdi hersey yine tak olmuştu. gibtir et dedim zaten kizla yazismaya baslamistik. Gerçi benim ona yazdigim aska donuk seylerden sonra bir daha bisey yazarmiydi bilmiyorum. Biz muhabbetimize devam ederken kapidan imren geldi AMK. Ben ve edayi o halde gördü kız. Yüzü dustu birden. Bir yandan da abdullah serapla konuşmam için beni durtuyordu. Ne yapacagimi bilemez haldeydim AMK. huur gibi hissediyordum kendimi. Herkesin işinin icinde olmak zorluyordu beni. Hangi birinin isini yapayim diye düşünmekten benim isler yarim kaldi hep.

Serapa gel benimle dedim. Biz gruptan ayrildik. Serapla biraz uzaklastiktan sonra abdullahla konustugumdan filan bahsettim. Bir sans vermesini istedim. Çünkü abdullah hakikaten sağlam çocuktu. Serap basta umursamaz olsada sonradan israrlarima dayanamadi. Tamam dedi sadece konusuruz birkaç defa ama zorla olacak da bisey yok dedi. Bende tabiki dedim. Serapi ikna etmiş olmanin gururuyla gulumsedim ufaktan. imren sana bisey dedimi diye sordum. Bisey konusmamislar. Serap beni azarlamaya basladi. Hem onla hem onla olmaz diye. Zaten benimde öyle bir niyetim yoku ama eda yanima gelince tepki gosteremiyorudm. Biz biraz atesli tartismavari konuşurken birden imren yanimiza geldi. Biraz kizgin bakiyordu bana. Biraz konuşmaya basladik. Elinde bir kagit vardi kagidi bana verdi. Umut dolu bakti bana. 'Sandigin gibi birsey yok' dedim. Bunu ne diye söyledim bilmiyorum ama soyledim işte. Bir şeyi ispat etmek ister gibi. Sanki bir mecburiyetmis gibi.