ve yağmur.
evet yağmur yağıyordu... masada oturuyordum, yarısına kadar içilmiş demli bir çay vardı. poğaçamdan bi ısırk almıştım. önümde yazılar yazdığım bi not defteri vardı. yazıları hatırlamıyorum. karalama gibiydi. yanımdan geçen garson kızın parfüm kokusu burnuma gelmişti.

neden burdaydım.
köşede bi masada ağlayan kız vardı. neydi acaba derdi. babasımı ölmüştü. yoksa sevgilisimi terketmişti. ağlamak için başka sebeb yoktu sanki. soğuyan çayımı kafama diktim. garson kıza ufak bi tebessümle bi çay daha istediğimi söyledim. "tabi efendim" dedi.

efendim.
ne gereği vardı ki ? ben çay içiyordum sadece. neydi bu ayrıştırma. çayım geldi. 3 şeker attım. şekerlerin erimelerini bekledim. köşedeki kız halen ağlıyordu. acaba kalkıp sorsamıydım.

nerdeyim ben...
evet nerdeyim ben niye geldim lan buraya. neresi burası. ne yazmılştım önümdekilere. dışarı çıkıp bi sigara yaktım. mendil satan bi çocuk yaklaştı. abi buyur dedi. para yoktu cebimde. en azından 2 çaya ve bi poğaçaya yetecek kadar vardı. ve bu beni o çocuğun efendisi yapmıştı. param yok dedim. şaşırdı olsun be abi dedi. olduda. peçeteyi verip, terlik giymiş ayaklarıyla yağmurun içinde kayboldu.

içeri döndüm. masamda ki çayı almışlardı. garsona seslendim. çayım nerde dedim. soğumuştu efendim ondan aldım dedi. gülümsedim. peçeteyi verdim ona. köşedeki kıza ver dedim. gülümsedi. peki efendim diyip masaların arasından kıza doğru gitti. kıza peçeteyi verdi ama hiç bişi söylemedi.

nerdeyim lan ben.
hatırlamıyorum hiç bişi. 5 dakika sonra karşıma bi kız geldi. oturdu. evet gelen sevgilimdi. ayrılık kararı almak için randevulaşmıştık.
o anda neden orda olduğumu anladım. ama neresiydi burası.

çay kazanına odaklandım. buharı tütüyordu. sevdiceğim ağlıyordu. ne yapmıştım acaba. dinliyor gibi davrandım. keşke peçeteyi göndermeseydim.
kalktı ve gitti.

nerdeyim lan ben... neresi burası...

"bi çay daha alabilirmiyim"