sürekli birbirimizin ırkını dini inancını mezhebini tartışıp duruyoruz. kendimizden olmayanı gücü elimize alınca yok etmeye çalışıyoruz. anadolu toprağı hoşgörü diyarı falan deriz ama alakası yok mütemadiyen farklılıkların ayrışmaya bölünmeye dönüşmesine su taşıyoruz.

hadi eski nesiller bunları en acı tecrübelerle yaşamış ama biz yeni nesiller de mi bu toplum mühendisliği oyunlarının kurbanı olacağız? insanız ulan işte hepimiz etten kemikten insanız. neden farklılıklarımız bizim için savaşa dalaşmaya sebebiyet versin?

bizim topraklardan bu zamanlarda şöyle bir fikir çıkmayacak mı: "fikirlerinizi onaylamayabilirim ama onları söyleme hakkınızı ölünceye dek savunurum."

voltaire'in bu sözünün ulviliği yüceliği yunus emre'de mevlana'da vardı hem de ondan 400 sene önce. ne yaptık da bu bakış açısını kaybettik?