hakkı yokken "adalet" kavramı hala nasıl var olabiliyor anlamıyorum beyler.
24 yaşındayım ulan en sevmediğim şey bu kız mevzuları ama artık koymaya başlıyor beyler
artık alıştım ama dışardan bakınca kendime acıyorum a.q
gerçekten nasıl bir insan bu kadar kusurlu ve beş para etmez olabiliyor.
boy pos yok
tip desen ölüyorum çirkinlikten amk
para desen burs için zütümü gibtiriyorum resmen
ciddiyim amk ne şeref kaldı ne haysiyet.
beyler cidden bi suçum yok suçlamayın amk
en büyük eleştiriyi her dakika ben kendime yapıyorum ama kendimi yine haklı buluyorum
demeyin git iş bul çalış.
çalıştım a.q lisedeyken çalıstım lise bittikten sonra çalıştım hakkımı yediler paramı yediler
yoruldum kaçtım işten okuycam dedim şimdi de 24 yaşına geldim gibik bi ünide öğrencilik oynuyorum
dersler de kötü anasını satayım
şimdi de bırakmayı düşünüyorum
bir sürü derdin arasında ilk defa bugün "aşk" denen şey aklıma geldi
nedir lan bu nasıl bişidir a.q
olsaydı herhalde unuttururdu herşeyi
altıncıyı kadınlar seçtiydim ama dertleşmeye çeviriyorum beyler. yani mevzusunu açamayacak kadar bile habersiz ve alakasızım beyler
öyle de olmalıyım çünkü hak etmiyorum a.q
değiştiremeyeceğim durumlarda bile kendimi sorumlu tutuyorum o kadar nefret ediyorum kendimden.
belki de erken ölücem beyler o yüzden böyle amaçsızım.
hani etrafta bu a.q çocuğu ne gibe yarıyor dediğiniz tip işte o benim beyler.
ve ben de tam olarak ne işe yaradığımı bilmek istiyorum ama dediğim gibi gerek yok.
fazla kalmıcam bu diyarlarda beyler kalmaya da hakkım yok.