o opucukten sonra kalkıp otuzbir çektim...
reeel:
hadi gidelim de bir kahve yapim sana dedi, gittik eve babam yoktu muhtemelen yukarı katta uyuyordur o da amk, anacağızım da uzanmış televizyon izliyordu, bizi gorunce ayaklandı, rahatını bozmuştuk amk, yok oğlum bende zaten rana teyzengile çaya gidicem siz takılın guzel guzel diyip çıktı, babamı orda gibsen dur beş dakika daha uyuyim bile derdi, hadi bakalım sen kahveni yap bende şuraya uzanayım dedim tamam dedi gozlerinin içi guluyordu belki de o fingirdeyecek hali yerini aşk kadınına bırakmıstı bilemeyiz... o yorgunlukla orda uyuya kalabilirdim ama kız bana kahve yapıcaktı, onun emeğini gozardı edemezdim. "kahveler geldiii" dedi babamın uyudugunu bilmeden, bende çaktırmadım zaten gibsen uyanmazdı dedigim gibi ben kahveleri içtikçe sevgi (hayır kodlama falan degil tamamen s-e-v-g-i) doluyordu içime, galiba s-e-v-g-i-sini katarak yapmıstı kahveyi