O sessizliği masaya vuran, bardak koyma sesleri bozuyordu, tak-tuk. kimseden ses çıkmıyordu, galiba birisinin sorması gerekti, bu sorumluluğu üstlenmem gerektiğini anlayıp attım lafımı ortaya. -agalar, nedir derdiniz rakı sofrası açtık konuşan yok dıbına koyim.
M:haklısın amk lan niye dertleşmiyoz biz, aç bakalım şurdan bir muslum baba (rahmetliyi saygı ve sevgiyle anıyoruz)
K:lan ben semradan hoşlanıyorum galiba
Hky:Hasgibtir lan valla mı
K:Valla lan, gidip açılıcam
Kemalden beklemezdim bunu, tamam bizim içimizde ne kadar çekingen, utangaç dursa da ortama alışınca kimse tutamazdı onu, her konuda. Herkesin boyle bir arkadaşı olsa keşke