beni yoran hayata karşı son yazılarım

Eve geldiğimde kimse uzun kollu tişörtümden dolayı dövmelerimi görmedi. Ertesi sabah da zaten otobüsle terk ettim şehri. Okulda hazırlık sınıfının devam zorunluluğu yok ben de hiç uğramadım okula. Evime kapandım iki ay boyunca hiçbir şey yapmadım tüm bu olanları hatırladım durdum. Sonra elime bir kalem aldım ve yazmaya başladım. Kendime yazdığım için bazen yazmayı çok ertelediğimi fark ettim. Aslında kimsenin okuyup okumaması önemli değildi sadece düzenli olarak yazmak için buraya yazmaya karar verdim ve önceden dediğim gibi Bahar'a "bir hikaye yazsam kesinlikle içindeki bir karakter olurdun" demiş ve "öylese yaz" cevabı almıştım. O hayattayken yazmayı, hikayeyi mutlu bitirmeyi o kadar çok isterdim ki... Çok özlüyorum onu ah bir kez daha sarılsam doyasıya çeksem kokusunu içime... Artık alkol alıp unutmaktan çok onu daha iyi hatırlamaya çalışıyorum. Henüz hatırlayabiliyorken de yazdım hikayemi. Henüz sevgim tükenmemişken... Bir çok şey geçti başımdan, bir çok insana değdim ama sonunda hepsi gitti, bense hep kanadım. Bahar'ın beni tam anlamıyla tamamladığına inanıyordum ama o da çok erken ekgib bıraktı beni. O benim sonBahar'ımdı..