neyse ben devam ediyim okuyan vardır belki
biz şen şakrak oynuyoruz şarkıya eşlik ediyoruz falan çok guzeldi o gun, arabanın içinde uyuya kalmısız kafamız zonkluyor. iyi olmuştu, o kafayla araba surselerdi belki size şuan bu yaşadıklarımı anlatamayabilirdim. mustafa yarra yemişti, ayık kalması gereken biri olması lazımdı ama hepimiz kaptırmıstık. cunku arabanın geri yerine hiç hareket etmemiş gibi bırakılması lazımdı. ama mustafa babasından koskocaman bir yannanı hak etmişti. korka korka eve gitti. telefonuma mesajlar, cevapsız çağrılar vardı, annem aramıstı, begumden de mesaj gelmisti. gunaydın, uyan artık, okuz gbi uyuyosun falan yazmıştı. annemde meraklanmış kadıncağız, aradım daha fazla merak etmemesi için. oğlum nerdesin dun gece gelmemişsin bişe mi oldu. -yok anne ya ne olacak mustafa aradı da onlarlaydım gece gelipte sizi uyandırmak istemedim
hadi annem açsındır sen, kahvaltı da yapmadın, hadi gel de bişeyler atıştır diyip kapattı. cidden kurt gibi açtım. gittim eve babam gazeteyi alıp geçmiş koşesine elinde marlboro, masanın ustunde telefonu, yazıları takip eden gözleriyle birlikte karşımdaydı.