En nihayetinde odaya varmıştık, son kaçınılmazdı beyler. Nasıl şu dünyada ölümden kurtuluş yoksa benimde babamdan kaçışım yoktu..

Odaya girdiğimizde babamı ve güvenliği beni beklerken buldum. Ilk anda bunlar hemşireye kitlenmiş, hemşireyi gözlerli ile soymaya başlamışlardı, bende fırsat bu fırsat diyerek..

Bildiğim tüm duaları peşi sıra okuyordum, teraviyi bir an önce kıldırmaya çalışan imam gibi.

Bunlar gözleri ile sütyenin kopçasını açamayınca bana dönmüşlerdi, aslında dönmüştü, babam. Hemşireden ziyade beni gibmek ona daha cazip gelmiş olmalıydı en azından elinde geçerli bir sebep vardı! Güvenliğe kimlikleri ve beni gösterdikten sonra ikna oldun mu yarraam gibisinden bir bakış salladı. Güvenlik bana neden böyle birşey yaptın diye sorduğunda, babam morfinden bahsedip beni güvenlikten kurtardı. Bu tavrı beni çok şaşırtmıştı babamın.

Pavyondaki huuryu sahiplenen adamlar gibiydi, beni ondan başkası gibemezdi. Gururum okşanmış, kendimi paylaşılmaz bir amlı gibi hissetmiştim. Aslan babam benim sahipleniyor da beni ya.

El ayak, am züt odayı terk ettikten sonra başbaşa kalmıştık. Üniversiteye yeni gelmiş, saf, temiz duyguları kandırılmış bir genç kız gibi bekliyordum partnerimin saldırısını.. Bir saldırı kaçınılmazdı ama ne karşı koyacak gücüm nede kaçacak yerim kalmıştı. Bir iki dakika daha sessiz malum şekilde bakıştıktan sonra ( tek fark ben bu sefer gibilecek gibi baktım ) babam bana ömrü hayatında öğrendiği, bildiği ne kadar küfür varsa söyleyerek üstüme doğru gelmeye başladı..

Demek önce kulaktan başlayacaktı, çok garip fantazileri var babamın diye düşünmüştüm.

Artık tam beni amele sümüğü gibi yere yapıştıracak ve narin morfinli bedenime sahip olacak mesafeye gelmişkenn.. Kapı açıldı ve o girdi içeriye..

Yine vardiyalar değişmişti :D

Anacım, meleğim, kurtarıcım, dert ortağım..

Babamın yıllık izni ( kederi ) bitmiş, annemde kız kardeşimi teyzeme bırakıp devir teslim yapmaya gelmişti..

Artık 3 kişiydik babama karşı, Annem ben ve The Morfinn !!

Yes woman, no cry !
Yes Morfin, no boring !