"Cami" Türkçeye Arapçadan geçen bir sözcüktür. Cem’ "Toplanma, bir araya gelme" kökünden gelen cami, "toplayan, bir araya getiren" demektir. Sözcük önceleri "cuma namazı mescidi" anlamında kullanılıyordu. Cami sözcüğü, tamlamalarda camisi veya camii şeklinde, ismin "i" halindeyken camiyi şeklinde kullanılır:Osmanlıda sultanlar adına yaptırılan büyük camilere selatin camileri denir. Ayrıca herhangi bir alanda ibadet etmeye yarayan, boş ve imarsız mekanlara namazgah denir.

Mescit Arapçada secde edilen yer demektir. Ortaçağ ispanya'sında yaşayan Endülüslülerden miras kalan ve ispanyolcada cami demek olan ‘mezquita’ sözcüğü Arapça ‘mescid’den gelişmiştir. Türkçe dini mimari terminolojisinde bu ibadethanenin küçüklerine mescit, daha büyüklerine ise cami denilmektedir.